معرفی نت پرتقال خونی / پرتغال تو سرخ
دسته بویایی : مرکبات سینسیس
مشخصات بو: رایحه ی پرتقال شیرین با گوشت قرمز رنگی، بسیار شیرین و آبدار و بوی تمشک.
نام گیاه شناسی: Citrus × sinensis
خانواده: Rutaceae
نام متداول : مالتی، سنگیون
پرتقال خون نوعی پرتقال شیرین از گروه مرکبات است و رنگ آنها از آنتوسیانین قرمز تا قرمز بنفش متفاوت بوده، یعنی رنگدانه هایی در این میوه وجود دارند. پرتقال " خونی" مانند ناول و والنسی رنگ نارنجی خود را از رنگدانه های کاروتینوئید دریافت می کنند؛ پرتقال های خونی علاوه بر این شامل چند آنتوسیانین و عمدتا سیانیدین 3-گلوکوزید هستند. این ترکیب رنگی بنفش در بسیاری از میوه ها، از جمله پوست سیب، بلوبری، گیلاس و تمشک، رایج است. دانشمندان اخیرا کشف کردند که تمام پرتقال شیرین، ژنهای پایه برای تولید آنتوسیانین دارند، اما این ژنها تنها در پرتقال خونی عمل می کنند.
سه رقم پرتقال خونی یعنی Tarocco، Sanguinello و Moro رایج هستند. بعضی از انواع دیگری همچون مالتی، خانپور، واشنگتنی، روبی خونی، والنسیا سرخ، بورریس خونی، واکاردو خونی ، پرتقال خونی انترپینا و غیره نیز کشت می شوند.
مورو به عنوان رنگی ترین مرکبات شناخته می شود. میوه های آن دارای گوشت عمیق قرمز و پوست سرخ و قرمز روشن است. این میوه دارای طعم زیاد، متمایز و شیرین مشابه به تمشک است. رنگ مورو از جهش جوانه زنی Sanguinello Moscato حاصل می شود. پرتقال های مورو دارای گوشت قرمز هستند که از رنگ نارنجی تا قرمز و تقریبا سیاه متفاوت می باشند.
نوع دیگر پرتقال خونی، Tarocco، دارای میوه هایی در اندازه متوسط می باشد و شاداب ترین و شیرین ترین است. این پرتغال به عنوان "نیمه خونی" شناخته می شود، زیرا رنگدانه های قرمز کمتری دارد. دارای پوست نارنجی نازک به رنگ قرمز کمرنگ بوده و یکی از محبوب ترین پرتقال های جهان به دلیل شیرینی و طعم و مزه آن است.
Sanguinello همچنین انواع مختلفی از پرتقال خونی است و دارای پوست قرمز و گوشتی شیرین و منحصر به فرد می باشد. این میوه دارای پوست چرب، زرد روشن و قرمز وگوشت نارنجی با رگه های رنگی است.
اعتقاد بر این است که پرتقال خون از چین و یا دریای مدیترانه جنوبی صادر می شود که در این مکان ها از قرن 18 میلادی رشد کرده اند. آنها در حال حاضر پرطرفدارترین نوع پرتقال کشت شده در ایتالیا هستند. آنتوسیانین ها که رنگ نارنجی رنگ آنها را نشان می دهند، تنها زمانی ایجاد می شوند که درجه حرارت در شب کم باشد و این در طول ساحل مدیترانه و زمستان ایده آل است.
رنگدانه آنتوسیانین گل و میوه بسیاری از گیاهان را قرمز کرده و به جذب حشرات و دیگر حیوانات برای گرده افشانی و توزیع دانه ها کمک می کند. در مرکبات، آنتوسیانین ها گل ها و برگ های جوان لیمو، گونه های دیگر را رنگ می کنند، اما نسبتا نادر هستند. به طرز شگفت آور، هیچ گونه آنتوسیانین در درختان پرتغال به جز پرتغال خونی رخ نمی دهد. آنتوسیانین ها به پرتقالی خونی عطر و طعم "تمشک" می دهند. جالب توجه است که آنتوسیانین خالص تقریبا بی مزه می باشد. میوه های رنگ شده توسط آنتوسیانین ها، از جمله توت فرنگی، زغال اخته ، تا حد زیادی در طعم متفاوت هستند. پرتقال خونی قطعا مانند تمشک ها بوی بدی نمی دهند، زیرا آنها از "کتون تمشک" مشخصی برخوردار نیستند. خوشمزه ترین پرتغال خونی دارای گوشتی قرمز رنگ است.
در اواخر فصل، یعنی ماه مارس و آوریل، نوع اصلی پرتغال خونی که در ایالات متحده رشد می کند، مورو بوده و اغلب پالپ بنفش تیره و تقریبا سیاه دارد ؛ زیرا میوه ها دارای آنتوسیانین بوده و زمانی که رنگدانه ها از قرمز به بنفش تغییر می کنند، اسیدیته پایین می آید. اگر چه دراماتیک است، این میوه های فوق العاده تیره معمولا از اسیدیته بسیار کمتری برخوردارند که دارای طعم تلخی می باشند و تمایل به ایجاد عطر و بوی نامطبوعی دارند. آب پرتقال خونی ممکن است تا حدودی ترش باشد، اما انواع دیگر شیرین هستند، در حالیکه طعم پرتغال خونی مشخصی نیز در آنها وجود دارد.
اسانس پرتقال خون دارای رایحه گرم، شادی بخش، شیرین و میوه ای است. روغن این میوه توسط روش فشار سرد استخراج می شود. پرتقال خونی نتی متمایز به ترکیبات معطر می افزاید. این ترکیب با اسطوخدوس، گوجه فرنگی، گریپ فروت، ماندارین، گل رز، لیمو، مریم گلی و روغن های تند مانند گل میخ و دارچین به خوبی ترکیب می شود. اسانس پرتغال خونی دارای خواص ضد افسردگی، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم و آروماتیک است. گفته شده که این عطر و طعم، تحریک کننده است.
اگر نت های میوه ای و تند پرتغال خونی را دوست دارید، می توانید آنها را در عطرهای برند جستجو کنید.