معرفی نت گشنیز / جعفری چینی
دسته بویایی : ادویه جات
مشخصات بو: اسانس از طریق بخار تقطیر تخم گشنیز به دست می آید. گشنیز دارای ریشه ی نارنجی و ساقه ای سبز در بالا می باشد و تخم گشنیز عطری قوی دارد.
هنر تولید عطر، هنر باستانی است که گفته می شود در بین النهرین و مصر و در هزاره دوم قبل از میلاد آغاز شده است. در آن زمان، موادی که در ساخت عطرها استفاده می شدند، ادویه جات و انواع مختلف گیاهان بودند، اما به طرز شگفت انگیزی، از گل ها در آن زمان استفاده نمی شد و عجیب است که چگونه عطر در آن روزها بوجود آمد. پاسخ احتمالی که به ذهن می رسد این است که: " عطر مایعی معطر با رایحه ی خاک و چوب و تند و تازه بود." اما با گذشت زمان، آزمایشات با مواد بیشتر انجام شد و در عطر به غیر از گیاهان و ادویه جات از طیف گسترده ای مواد استفاده گردید .
در این مقاله راجع به مواد خام، در مورد گشنیز و استفاده از آن خیلی بیشتر یاد بگیرید. Cilantro کلمه اسپانیایی برای برگ گشنیز است و گاهی نیز جعفری چینی یا مکزیکی نامیده می شود. از لحاظ فنی، گشنیز به کل گیاه اشاره دارد. این گیاه عضو خانواده هویج است.
در اینجا یک نگاه شگفت انگیز به گشنیز خواهیم داشت:
کلاس: دولپه ای های نو
تیره : کرفس سانان، هویج
خانواده: چتریان
جنس و گونه : گشنیز
نامهای دیگر: سیلانترو و جعفری چینی
گونه : لینه
استخراج روغن: تقطیر بخار
ظاهر: مایع شفاف
رنگ: زرد
کاربرد: در عطر، دارو، لوازم آرایشی
گشنیز به عنوان ماده ی تحریک کننده معطر و همچنین یک ادویه سنتی مهم است. این گیاه برای هزاران سال در بخش های مختلف دنیا کشت شده و گفته می شود یکی از قدیمی ترین گیاهان شناخته شده بوده و می توان گفت آن 5000 سال قبل از میلاد مسیح وجود داشته است. گشنیز در خاورمیانه، آسیا و جنوب اروپا به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است و همچنین منشا آن می تواند به مصر باستان برسد. رومیان گشنیز را به بریتانیا بردند. سپس بریتانیا آن را به آمریکای شمالی در سال 1670 معرفی کرد و به ویژه در مکزیک و آمریکای لاتین کشت شد.
گشنیز یک گیاه سالیانه با برگ های پر از گل های رنگی صورتی و سفید چتری شکل است. دانه های آن کوچک و کروی هستند و سر آنها کمی دیده می شود و وقتی دانه ها خشک می شوند، رنگی قهوه ای دارند. نام گشنیز اشاره به دانه یا میوه و برگ هایی دارد که به عنوان گیاه استفاده می شود و هر دو دارای طعم های مختلف و عطر متفاوت از یکدیگر هستند. عطر دانه آن معمولا خوشایند، گرم، تند شبیه پوست نارنج توصیف می شود. با این حال، نظرات متفاوتی در مورد برگ های آن وجود دارند. بعضی بوی برگ ها را ناخوشایند مانند صابون و یا لاستیک سوخته توصیف می نمایند، در حالی که بسیاری از مردم آن را به عنوان رایحه ای تازه و حتی مانند مرکبات توصیف می کنند. سوالی که اغلب در مورد گشنیز پرسیده می شود این است که گشنیز چیست؟ آیا این گیاه یا ادویه است؟ گشنیز می تواند هم گیاه و هم ادویه باشد.
نخستین عبرانیان، گشنیز را مانا می نامیدند و گیاهی بود که خدا به فرزندان اسرائیل اعطا کرد. این گیاه طعممی بسیار تلخ مزه داشت و برای رفع مستی استفاده می شد. مصری ها و یونانیان نخستین معتقد بودند که گشنیز دارای خواص فستیو می باشد. جالب توجه است، مصری های باستانی گشنیز را به عنوان «راز خوشبختی» می دانستند و آن را در شراب ها به عنوان معجزه ی عشق معجزه می نوشیدند. همچنین گفته شده است که دانه های گشنیز در آرامگاه توتانکنون کشف شدند.
در حال حاضر، گشنیز نیز برای عطر و طعم لیکور استفاده می گردد و گفته می شود که این عمل اولین بار توسط یونانیان و رومی ها آغاز شده است که شراب خود را با طعم آن می نوشیدند. در بلژیک، این یکی از مواد تشکیل دهنده مخلوط گیاهی است که به طور سنتی حاوی گشنیز و پوست نارنج بوده و به طعم آبجو گندم اضافه می گردد.
در آشپزی، برگ های تازه خرد شده گشنیز به طور گسترده ای در پخت و پز مکزیکی و تگزاسی استفاده می شود، جایی که آنها با فلفل چیلی ترکیب شده و به سویالاس، گواامول، و ظروف برنج اضافه می گردد. دانه ها به عنوان یک طعم دهنده برای غذا و به عنوان چاشنی استفاده می شوند. آن همچنین در پودر کاری، زرد چوبه، ترشی، سوپ، سس ها، خورش ها و راتاتویی استفاده می گردد. در تایلند، ریشه گیاه گشنیز برای گوشت و طعم غذا کاربرد دارد. همچنین در ادویه جات هندی، ترشی جات، پودینگ، کیک، نان و سایر غذاهای پخته شده استفاده می شود.
اسانس این گیاه باستانی در آروماتراپی جای دارد. این گیاه کمک می کند تا ذهن را تسکین داده و با خستگی مبارزه کند. این گیاه سیستم مزاجی را گرم و آرام می کند، رماتیسم و درد آرتریت، اسپاسم عضلانی را ازبین می برد و خاصیت سم زدایی دارد. اسانس از دانه ها به وسیله تقطیر بخار به دست می آید. همچنین گفته شده که دارای خواص ضد التهابی و ضد اسپاسمودی است و از این رو، به طور گسترده ای به عنوان روغن ماساژ موثر برای تسکین گردش خون و همچنین کاهش سفتی مفاصل استفاده می شود. گشنیز نیز برای جین، ورمو، لیکور و تنباکو کاربرد دارد.
در عطرها، گشنیز برای غنی کردن رایحه های تند، میانه و چوب به کار می رود. روغن گشنیز، ترکیبی از ترنج، فلفل سیاه، دارچین، مریم گلی، رازیانه، نعناع، زنجبیل، گریپ فروت، سرو کوهی، لیمو، نرلی، جوز هندی، پرتغال، بالنگ، ویترو و کانانگا است. برخی از عطرهای توصیه شده و همچنین نمونه هایی را برای شما به اشتراک می گذاریم: